Przyszedłeś na świat już z talentem rysowania. I możesz go rozwijać.
Ćwicz doskonalenie tej sztuki w pięciu etapach.
1. Obserwacja (nie dłużej niż 10 minut).
Znajdź coś interesującego i co nie będzie zbyt trudne do narysowania. Prosty kształt
w rodzaju małego kwiatka, muszli, możesz też wybrać maskotkę, lampkę nocną. owoc,
warzywo, szyszkę, gałązkę z listowiem, łyżkę, klucz…, itp.
Siądź gdzieś w wygodnym, spokojnym, dobrze oświetlonym miejscu i przez kilka minut uważnie patrz i zapamiętuj jak najwięcej szczegółów i charakterystycznych cech obserwowanego przedmiotu. Tak, jak byś miał go później dokładnie opisać komuś znajomemu.
Ogólny kształt (duży, mały, spiralny, owalny...),główne linie, załamania, cienie i plamy świetlne, cechy (błyszczący metal, widoczne żyłki na liściu, jaskrawy kolor, owłosiona skórka...), charakterystyczne części (głowa, podstawa, łodyga, nogi...), fakturę (rodzaj powierzchni: gładka, szorstka, twarda, miękka,..). Po czym (nie dłużej niż po 10 minutach) zapisz to, co zapamiętałeś, zapisz wszystkie efekty obserwacji.
2. Rysowanie z pamięci (nie dłużej niż 10 minut).
Wycisz głowę, pozbądź się natrętnych myśli. Możesz zamknąć oczy i przez minutę
rozluźniaj ciało. Po czym jeszcze raz spójrz na wybrany przedmiot, patrz nań z pełną
koncentracją. Zastanów się nad jego kształtem – co znaczy i jaką pełni rolę
„w życiu” przedmiotu. Pomyśl jak wyglądałby obserwowany obiekt w innym miejscu, w innym
oświetleniu, o innej porze roku. Jeszcze raz zwróć uwagę na kluczowe miejsca
i punkty. Weź przedmiot do ręki (jeśli jest odpowiednio mały) i zbadaj tylko dotykiem główne krawędzie i części, różnice kształtu i powierzchni.
Po czym przez 5 minut rysuj
zapamiętaną całość z pamięci.
Rysuj prostą kreską to, co powinno
być przedstawione, co
składało się na „jądro” obserwacji.
3. Rysowanie konturem (najwyżej 5 minut).
Zadanie dosyć zabawne, ponieważ nie wolno ci patrzeć na papier w czasie rysowania.
Tylko oczy podpowiadają co i jak masz rysować. Odkrywasz metodę patrzenia w inny, niezakłócony sposób. Rezultat jest zawsze fascynujący, a przy pewnej wprawie – swoiście piękny. Weź czystą kartkę papieru, ułóż ją tak, aby cię nie kusiło podglądać i zacznij rysować swój obiekt. Ostrze ołówka postaw w miejscu, na które teraz patrzysz i wyobraź sobie, że siedzi tam mrówka – stara, chora, głodna i kulawa.
I właśnie zaczyna pełzać woooooliuteeeeeńko po całym kształcie,
a ty oddajesz jej ruch linią kreśloną ołówkiem. Po każdym konturze, po każdej linii, na zewnątrz i wewnątrz każdej części. Jeślki uważasz, że mrówka idzie wolno, rysuj jeszcze wolniej.
Nie rysuj jedynie obrysu i nie odrywaj ołówka od papieru (bo się zgubisz) – no i nie patrz na to, co rysujesz. Wartość tego ćwiczenia polega na tym, że uzależnia całkowicie rękę od oka, a umysł nie może niczego interpretować ani oceniać, „mówiąc” jak coś powinno
wyglądać. Oddajesz podstawową formę obiektu, jego istotę, „zachowanie”(pozę), nawet
nastrój w sposób niezakłócony intelektualną oceną. Dopóki nie skończysz, nie masz
żadnego pojęcia, co ci wyjdzie. Przy okazji: opisz potem (opowiedz komuś), jak czułeś się wykonując to ćwiczenie...
4. „Szybkie” rysowanie (20-30 sekund).
Celem tego etapu jest bardzo szybkie oddanie całego kształtu obiektu i jego głównych
cech. Masz zobaczyć całość od razu i narysować go plątaniną ciągłych, płynnych linii.
Skupiasz się na głównych cechach, ogólnym wyglądzie, jądrze kompozycji. Przedmiot
leży, rozsiada się, wyleguje, stoi, sterczy, jest drobny, misterny, gładki, nierówny….? Rzecz
podobna do pisania artykułu naukowego, w który przedstawiasz główne tezy. W czasie
rysowania trzymaj ołówek luźno i nieco wyżej niż zwykle. Rysuj zarys i główne
masy/części jednocześnie. Kładź linie przy linii, niczego nie wycieraj, zaznaczaj główne
cienie, jeśli chcesz. Linie powinny biec za okiem, szybko, dokładnie. W jakimś sensie
rysujesz to, co przedmiot „robi”. Po 20-30 sekundach przerwij. Zrób drugi rysunek, z innej
pozycji, próbuj szkicować też drugą ręką.
5. Rysunek szczegółowy (20 minut).
Oczywiście może ci to zająć więcej czasu, zależnie od stylu i wybranej techniki, ale staraj
się nie przekraczać tego limitu. Mniej liczy się technika,
bardziej dokładność. Interpretację artystyczną sprowadź do minimum, rysuj kreską prostą,
ciągłą, oddając wszystkie formy, kształty i proporcje. Zacznij od lekkiego szkicu formy
podstawowej, potem rysuj detale. Kontroluj czas, aby zmieścić się w 20 minutach. Zważaj
na całość i nie gub się w nadmiarze szczegółów.
Obejrzyj teraz swoje rysunki. Wszystkie pięć. Dostrzegasz kolejne etapy
koncentracji? Ile i z jakim skutkiem zaobserwowałeś w ciągu godziny? Zauważ postęp - od
raczej nieporadnego, niepewnego rysunku z pamięci do dokładnego, szczegółowego
rysunku finalnego. Jeśli jesteś zawiedziony, pamiętaj, że chociaż każdy może rysować,
nauka nie jest zbyt łatwa; wymaga czasu, doświadczenia, cierpliwości i wielu prób i
błędów. Jednak nie ustając w ćwiczeniach osiągniesz cel. 70-letni Michał Anioł, jeden z
artystów wszech czasów powtarzał „Ancora imparo” - ciągle się uczę. I dodawał „Nulla
dies sin linea” (dosłownie: ani dnia bez linii; rysował/ćwiczył codziennie).
A kiedy nabierzesz już wprawy, zacznij wykorzystywać nową umiejętność przede
wszystkim do studiowania Natury. Nie rozstawaj się z notatnikiem i ołówkiem (ja lubię
czarny cienkopis). Rysuj otaczający cię świat przyrody. Jak rysownicy w czasie słynnych
wypraw odkrywczych XVIII i XIX. wieku. Nie stoję w szeregu tych wielkich, ale moje
rysunki możesz zobaczyć w książce „Pamięć i intelekt. Trening mistrzowski”.
- Doskonalenie sztuki rysunku jest również znakomitym ćwiczeniem „laserowej”
koncentracji. I sposobem na osiąganie „flow” - stanu przepływu, w którym twój
mózg pracuje z nadzwyczajną skutecznością i łatwością.
- Przekonasz się też, że sama uważna obserwacja w pierwszym etapie opisanego
wyżej ćwiczenia to znakomity relaks i uspokojenie umysłu. Odpoczywasz...
- Zobacz również:
http://magazyn.o.pl/2014/marta-ryczkowska-rysunki-notatki-wizualne-szkice/#/
- Koniecznie zapoznaj się z książką Betty Edwards „Rysunek, Odkryj swój talent
dzięki prawej półkuli mózgu”.Wydawnictwo „Aha!”, Łódź.